www.sshg.fora.pl

Loss.

Krótka rzecz o tym, jak bardzo można tęsknić. Lekkie non-canon.
Z dedykacją dla mojej Cool i otoczonego wiatrem pomnika Adasia M. stojącego na Rynku Głównym w moim kochanym mieście - natchnęliście mnie!

***

Była wyjątkowa.
Inna, a jednak zawsze taka sama. Niezmienna w swej zmienności. Jak podmuch wiatru. Niby identyczny jak wszystkie poprzednie, lecz mimo wszystko tak różny. Owiewający subtelną wonią traw na wiosnę, gorzką morską bryzą latem, słodkimi jabłkami z cynamonem na jesień i nutami czegoś korzennego zimą.
Była wiatrem, hulającym wesoło wśród drzew Zakazanego Lasu. Zrywała z nich pożółkłe liście i chwilę tańczyła wraz z nimi, otoczona szumem podobnym do śmiechu.
To ona wprawiała w ruch poły jego płaszcza, poruszała frędzlami własnoręcznie zrobionego szalika i pieszczotliwie czochrała jego włosy. Szumiała zmysłowo, znikając i pojawiając się na nowo w zielonej gęstwinie. Szara, szkolna spódnica wirowała wokół jej nóg, a brązowe loki okalały twarz delikatną aureolą. Spoglądała na niego przelotnie, uśmiechała i zrywała się do biegu, mknąc przed siebie, jednocześnie wzbijając w powietrze uschnięte liście.

Śmiech dziewczyny otaczał go jak niegdyś jej ciepłe, drobne ramiona.
Jego Hermiona odeszła na zawsze wraz z wiatrem.
Okryty ciszą jak całunem Severus, po raz pierwszy od dawna, poczuł, jak bardzo za nią tęskni.

epbrod

Poezja. Lekko i interesująco napisane, nie spotkałam się jeszcze z niczym podobnym. Mam tylko jedno małe zastrzeżenie: "na jesień". Nie lepiej by było "jesienią"?

Fikcja28

Mnie osobiście się bardzo podobało. Bardzo ciekawy pomysł.
Hermiona porównana do wiatru. Bardzo dobrze to opisałaś.
I Severus za nią tęskiniący ;/
Pozdrawiam

Piramida88

Nuda i straszny patos. Ni Hermiona, ani Severus nie są ciekawi. Słabo przedstawione postacie, żadnego zaskoczenia. Opisy są jak dla mnie zbyt zawoalowane. Mam wrażenie, że chcesz nadać lekkości tekstowi, ale średnio Ci wyszło.Nie wyczuwam żadnych emocji.Pracuj dalej

3,5/10

Pirka