www.sshg.fora.pl

Black

Oddaję w wasze ręce Wink

ZBYT ODLEGLI

Nienawidzę twojego spojrzenia, każdego oddechu dzięki któremu żyjesz, a ja zbliżam zbliżam się do śmierci. Gardzę twoim uśmiechem, kpię z twojego charakteru. Nie zastanowiło cię dlaczego? Dlaczego tak bardzo na mnie oddziałujesz pomimo tego, że praktycznie się nie znamy? Pochodzimy ze zbyt odległych światów, niepołączonych żadnym mostem porozumienia. Dzielą nas kilometry doświadczenia i hektolitry przyswojonej wiedzy, której ty,już nigdy nie spożytkujesz.

Skoro przeżyłem to czego ty nie, nie powinienem cię nienawidzić. Przecież, powinnaś mi być obojętna, jednak.. uporczywa złość wraca, podsuwając mi twój obraz. Zazdrość, nie ma tutaj nic do rzeczy, może przez poznany świat to ja doznałem odmienności?

Przytłacza mnie ciemność myśli i chaotyczność umysłu. Ginę w ciągłej gonitwie o więcej – już dawno prześcigając ciebie.

Potykam się o wspomnienia i gardzę przyszłością. Chowam skrzydła swej butności, słysząc te przerażające dźwięki. Zamykam oczy poszukując ucieczki – na próżno – potwory mojej podświadomości są szybsze. Wystarczy jeden obraz, aby zabić moją pewność siebie. Miałem być silniejszy, a jestem jak dziecko spowite w ciemności. Przewyższasz mnie, zadając kolejny ból.

Mary nachodzą mnie już nie tylko w nocy, jednak ty się o tym nie przekonasz. Jesteś zbyt czysta, aby ulec opętaniu przez nieustanny pośpiech. Ginę, za każdym razem kiedy piorun strachu przeszywa moje nieposklejane serce.

Chciałbym umrzeć raz – zupełnie tak jak ty – nie chcę już ginąć w katuszach własnej wyobraźni. Tylko ona sama niszczy pieczołowicie wzniesioną barierę i targnie się, aby zniszczyć podwaliny mojego już nie normalnego życia.

Chciałbym nie przebyć tych kilometrów doświadczeń. Nie przyswoić tych hektolitrów wiedzy. Chciałbym okiełznać swój umysł, jednak on za bardzo się oddalił. Zanim zniknie za horyzontem.. Wyciągnij swoją niczego nieświadomą dłoń i pomóż mi tym drobnym gestem.

Mary nie znikną, serce się nie poskleja, jednak zostanie zapalona lampka porozumienia, która pomimo dzielących nas kilometrów, nie zgaśnie i będzie za każdym razem powoli leczyła moje serce.

Inor

Black, jak zwykle mocno oddziaływujesz na psychike. Przynajmniej na moją. Perelka, wsród licznych perełek, ktore tworzysz. Cóż... normalnie bylaby to obraza, ale Cholernie płodna z ciebie ostryga ( wybacz niesmaczny żart). Wiec nasza kochana Złota Ostrygo: Brawo!

Fikcja28

Śliczne i wzruszające. Jak zwykle genialnie.
Dlaczego Severus zawsze musi cierpieć?
Podoba mi się jak to opisujesz.
Każdemu się powinno robić smutno- mi na pewno.