www.sshg.fora.pl

Inor

Ten tekst jest mocno kontrowersyjny, ale mój. Wiem z doswiadczenia, że moze byc mocno krytykowany. Ostrzegam: Jeśli nie lubisz niuansów na tematy biblijne, nie czytaj.

Był raz sobie Hiob i był Adam. Byli sobie oboje, a na imię mięli Severus. Była sobie raz Ewa, żebro Adama, którego od urodzenia mu brakowało. Była sobie, a na imię dano jej Hermiona.
Severus nie zawsze był Adamem, nie zawsze Hiobem. Urodził się z krzykiem na ustach, umarł w ciszy. Od pierwszego oddechu wolny, nie podległy nikomu, stał się nimi dwoma na znak niewoli.
Pewnego dnia Bóg i Szatan spotkali się.
- Witaj, bracie! Znasz Hioba?
- Hioba?
- Tak. To najwierniejszy z twoich przyjaciół.
- Mówisz o…
- Tak, bracie. Właśnie o nim. O tym, którego od tylu lat nie mogę przeciągnąć na swoją stronę. Może oddałbyś mi go po dobroci?
- Nigdy!
- To może zagramy?
- O niego?
- Właśnie.
- Dobrze, więc. W co chciałbyś zagrać?
- Pozwól mi zabrać mu wszystko, co ma, krzywdzić go i poniewierać. Jeśli przetrwa wszystkie próby, nadal będzie twój. Może jednak skusi go Ciemność…
- Nigdy się mnie nie wyrzecze, nigdy nie zdradzi.
- Umowa stoi?
- Niech tak będzie. Stoi.
I tak oto, pewnego dnia umowa została zawarta. Jednak Szatan i Bóg nigdy jej nie uzgodnili. Zrobił to za nich Los. Dumbledore i Voldemort, nauczyciel i uczeń, który zawsze bał się mistrza, stanęli przeciw sobie, a pomiędzy nimi znalazł się Hiob.
Severus walczył długo z samym sobą, tracąc rodzinę, ukochaną dziewczynę. Wreszcie Bóg samolubnie kazał mu popełnić świętokradztwo. Dumbledore zginął z rąk Hioba, na własne życzenie. Rozwiązał problem. Severus stracił wszystko.
Jednak potem wydążyła się rzecz najdziwniejsza.
Kiedy nadszedł koniec, a po Szatanie nie została nawet kupka popiołu, Hiob obudził się sam na zielonej łące i stwierdził, że został Adamem. Rozejrzał się wokół i zrozumiał, że Bóg wezwał go do siebie, więc usiadł i z niecierpliwością oczekiwał jego przybycia. Jednak Dumbledore nie przychodził. Wtem zobaczył, że z dala od niego, kryjąc się przed nim, przemyka dziewczyna. Poznawał ją, pamiętał, że na Ziemi był jej nauczycielem. Miała na imię Hermiona. Miała, bo teraz brzmiało ono inaczej. Nie potrafił go jednak zgadnąć. Poczuł za to nieznośny ból w boku.
Dziewczyna pojawiała się wielokrotnie, każdego dnia, ale nigdy nie podchodziła. W końcu przywykł do jej milczącego, odległego towarzystwa i kiedy raz nie przyszła, bardzo cierpiał. Ból w boku nasilał się, kiedy nie było jej w pobliżu.
Pewnego dnia wstał i stanął koło dawnej Hermiony. Skinęła mu głową, a kiedy spojrzał w jej oczy, ujrzał, w nich imię dziewczyny, a ona zobaczyła jego. Uśmiechnęli się. Spotkał Ewę.
Długo spacerowali po Ogrodzie, bo doszli do wniosku, że tak trzeba nazywać miejsce, w które zaprowadziła ich walka z Szatanem. Mijali często Zakazana Jabłoń, błąkała się po ich umysłach, czasem dość natrętnie. Adama nie bolało już nic. Ona była brakującym żebrem.
Snuli się tak bez celu, mijając inne pary, rodziny, przyjaciół. Nagle zrozumieli, dlaczego wszyscy tu tkwią. Zapragnęli to zmienić. Każdy z nich bał się popełnić błąd z przeszłości. Oni nie.
Tak właśnie Adam i Ewa zerwali Jabłko, aby rozpocząć wszystko na nowo.
Kiedy stanęli obok siebie, w blasku wschodzącego słońca, patrzyli na nie bez strachu, bez lęku żegnali je każdego wieczoru. Trudy dnia dzielili ze sobą równo, o ile to było możliwe. Nie przejmowali się więcej, że nie spotkali Boga, bo choć tęsknili za nim, nadzieja kwitła w ich sercach jak róże w uprawianym przez cały rok ogródku.
I nie bali się już Końca, bo przeżywszy jeden, wiedzieli, że zawsze następuje po nim

Początek.

coolness

Nie lubię zwykle fanficków związanych z Biblią, jednak ty Inor masz taki styl, że z najgorszego tematu robisz najlepszy. Tak więc podobało mi się. Ja też chce tak dobrze pisac!
Uważaj Inor, robię się zazdrosna, a zazdrośni bywają nieobliczalni.

Inor

Ja mam łyżkę i nie zawaham sie jej uzyć!

coolness

A mi House laskę pożyczył! o_O

Inor

Znowu Hause. OMG

coolness

No ba! Ty dostałaś Severusa, ja House'a... i wszyscy zadowoleni...
eh.. znów offtop

Gryf

Przyznam się szczerze, że pierwszy raz czytam tekst tego typu i nawet mi się podoba. Naprawdę zaciekawiła mnie miniatura i tak napisana z pomysłem nie banalna. Sama nie wpadłam bym na taki pomysł chyba nigdy.

Powiem szczerze, że koniec dla mnie jest trochę niejasny i jakiś taki dziwny. Nie mogę powiedzieć, że mi się nie podoba, ale czytałam go kilka razy i mam wrażenie, że go nie do końca zrozumiałam.

Ogólnie tekst prezentuje się dobrze. Wielki plus za pomysł na mnie zrobił wrażenie. Smile

christabelle

Podoba mi się. Pierwszy raz przeczytałam coś napisanego w taki stylu, ale mimo wszystko mi się podoba. Podobnie jak Gryf w życiu nie wpadałbym na napisanie czegoś takiego.
Co do błędów to 'Mijali często ZakazanĄ Jabłoń', nie 'ZakazanA Jabłoń'.

Pozdrawiam.

paradoxantka

Czytałam już gdzieś tę miniaturkę i zakochałam się od pierwszego wejrzenia! (mimo, iż jestem ateistką, opowieści biblijne mnie interesują) Na prawdę, jestem pod ogromnym wrażeniem.

Fikcja28

Ta miniaturka ma drugie dno i to jest w niej najlepsze.
Oczywiście jak zwykle brak tu błędów, a styl cudowny.
mało kto piszę takie miniaturki, które powodują, że czytasz je jeszcze raz i zmusza cię do zastanowienia.
Pozdrawiam