www.sshg.fora.pl

Inor

Czekam. Codziennie czekam, byś wrócił. Całe moje życie, każdy oddech wyraża moją tęsknotę. Jestem cierpliwa, nie męczę się. Wiem, że zawsze, gdy zegar wybije szóstą, będę wypatrywać czarno odzianej postaci, kroczącej w stronę ganku naszego domu.

Zrywam się z fotela, na najlżejszy szmer. Podskakuję, gdy zaskrzypi podłoga. Teraz nienawidzę mojego kota, bo nawet jego ciche skradanie, brzmi jak szelest twoich szat. Jesteś tu, gdy patrzę w płonący na kominku ogień. Czasem mam wrażenie, że zaraz z niego wyskoczysz, jak robiłeś często, w dawnych, szczęśliwych czasach.

Ocieram łzy firanką, którą już dawno powinnam była wyprać. Ale nie zrobię tego, tak, jak nie zamiotę piasku w przedpokoju, ani nie wytrzepię poduszek kurzących się na kanapie. Wszystko to, dlatego, że na tych przedmiotach nadal jesteś ty, twoje myśli, słowa. Resztki naszej miłości, niespełnionych marzeń, planów, wspomnień…

Co ty wiesz o czekaniu? O tęsknocie. Kiedy każdy dzień jest taki sam, czy to zima, czy wiosna, ja i tak widzę za oknem śnieg i wirujące w powietrzu płatki, tak jak tego wieczora, gdy nie wróciłeś…

Jestem silna, nie poddam się. Mogłabym dawno dołączyć do grona dziesiątek tysięcy ofiar minionej wojny, wypijając jedną z wielu, uwarzonych przez ciebie trucizn. Jednak wiem, że nie zniósłbyś, że cokolwiek, co zrobiłeś pozbawiło mnie życia. Żyję, więc, w nadziei, że któregoś dnia, o zmierzchu, usłyszę, jak wycierasz zabłocone buty na wycieraczce, na progu swojego domu.

Pójdę zrobić herbaty. Już szósta. Jak wrócisz, będziesz zziębnięty…

Sasha

Napisane bardzo obrazowo, a emocje i uczucia są całkiem realne. Jako odbiorca byłam zaciekawiona i miałam łzy w oczach. Dosyć łatwo jest wczuć się w sytuacje Hermiony, co myśle jest jak najbardziej na plus. Ostatnie trzy zdania to takie dopełnienie całości. Smile

(i to na tyle z 'konstruktywnego komantarza' ) Rolling Eyes

coolness

Postanowiłam wreszcie skomentowac, wczoraj nie byłam w nastroju. Jak czytałam wczoraj i dzisaj powtórnie miałam łzy w oczach. Strasznie wzruszająca miniaturka. Zgodzę się z sashą w tym, że uczucia i emocje są opisanie tak realnie, że ma się wrażenie, że to wydarzyło się naprawdę.

christabelle

Kochana Inor!

Ta miniaturka jest przepiękna!
Podpisuję się pod wszystkimi pozytywnymi komentarzami ze SnapeGranger.
Ile razy ją czytam, tyle razy płaczę, bo- powtórzę się- jest piękna.

Życzę weny do pisania podobnych utworów, bo ten wyszedł ci naprawdę świetnie!

Inor

Wieczorem, kiedy kładę się spać, nadal widzę wgłębienie w poduszce, które po sobie zostawiłeś tamtego wieczoru. Czuję, jak oplatają mnie twoje ramiona i wtedy wiem, że gdziekolwiek jesteś, pamiętasz.
Nasze mieszkanie jest naszym grobem, grobem naszych miłości i nadziei. Tu pochowałam wszystkie myśli i zdjęcia. Czasem wysypują się z szuflady, nieostrożnie potraconej moją nogą. Śmiejesz się z nich, tak inaczej, niż dawniej, zanim On powrócił. Dotykam ich gasząc ciszę wokół siebie.
Wtedy siadywałeś w fotelu przed kominkiem, z rozłożoną księga na kolanach, gładząc jej delikatnie kartki, z taką samą troskliwością, z jaką dotykałeś mnie, gdy po raz pierwszy uśmiechnęła się do nas noc. Masz czarne włosy i oczy, w których odbijają się rozżarzone polana. Chciałabym uklęknąć przed tobą i w swoim wzroku usidlić całą twoją duszę.
Wtedy nie byłabym już samotna.

Sasha

chlip... Kolejna 'cząstka' jest tak cudowna jak poprzednia, a może nawet i lepsza. Dwa pierwsze zdania są takie, że się rozkleiłam ... Co Ty ze mną robisz, Inor? : ))

coolness

Inor wariatko ty wiesz co ja sądze o twoich tekstach. Nie muszę się powtarzac, prawda?! Laughing

christabelle

Ścisnęło mnie za gardło, ale się nie popłakałam. Może dlatego, że pierwsza część jest zdecydowanie smutniejsza. Mimo wszystko mi się podoba i nadal mam nadzieję, że skusisz się na napisanie kolejnego 'odcinka'

Fikcja28

Śliczne i bardzo wzruszające.
Łapie za serducho.
Bardzo podoba mi się "obłęd" Hermiony, ponieważ widać tu, że cokolwiek się stało będzie czekać na Severusa<?>.
Pozdrawiam.